Trening umiejętności komunikacyjnych
W tym terapia logopedyczna realizowany poprzez stosowanie różnych form komunikacji, w tym między innymi na:
-metodzie symultaniczno-sekwencyjnej, która zakłada stymulację rozwoju intelektualnego poprzez osiąganie kolejnych etapów w rozwoju wszystkich funkcji poznawczych. Oddziaływania stymulacyjne opierają się na mechanizmach neuroplastyczności mózgu – zmianie reprezentacji korowych w wyniku organizowanych podczas terapii doświadczeń. Podstawowym założeniem metody jest dotarcie do podopiecznego poprzez jego stymulację językową, a w przypadkach, gdy nie jest to możliwe, poprzez wytworzenie alternatywnej formy komunikacyjnej, która ma doprowadzić do wzbudzenia w podopiecznych potrzeby i chęci mówienia. Podstawowym założeniem metodologicznym jest w tej metodzie nauka czytania sylabami – uczą się odczytywać całe sylaby, a nigdy tylko pojedyncze spółgłoski.
Podstawy metody symultaniczno-sekwencyjnej nauki czytania oparte są na:
- Badaniach potwierdzających tezę, że sylaba a nie fonem (głoska) jest najmniejszą jednostką
- Wynikach badań neuropsychologicznych, dotyczących powiązań intermodalnych, budowanych podczas przetwarzania bodźców słuchowych i wzrokowych;
- Wiedzy na temat funkcji symultanicznych (prawopółkulowych) i sekwencyjnych (lewopółkulowych) oraz kształtowania się struktur umożliwiających przesyłanie informacji między półkulami mózgu (spoidło wielkie, istmus);
- Powtórzeniu sekwencji rozwoju mowy (od samogłosek, sylab, do wyrazów i zdań);
- Naśladowaniu 3 etapów nabywania systemu językowego: POWTARZANIA, ROZUMIENIA, NAZYWANIA (samodzielnego czytania);
W przypadku naszych podopiecznych, istotą terapii logopedycznej nie jest nauczenie bezbłędnej wymowy, lecz doprowadzenie do sytuacji, by wypowiedzi podopiecznych były zrozumiałe dla otoczenia, a więc by spełniały funkcję komunikacyjną i tym samym umożliwiały im porozumiewanie i kontaktowanie się z otoczeniem w sposób werbalny i niewerbalny.
Uczestnicy, którzy z różnych przyczyn nie posługują się mową czynną, uczą się komunikacji z otoczeniem przy użyciu alternatywnych metod komunikacji – piktogramów, j. migowego czy komunikatorów elektronicznych.
Podczas terapii wykorzystuje się elementy technik behawioralnych, czy zabaw Denisona. W celu urozmaicenia zajęć uczestnicy mają możliwość korzystania ze specjalistycznych programów komputerowych oraz różnorodnych loteryjek dźwiękowych i zabaw dydaktycznych.
